Гісторыя

Ідэя стварэння балотнага запаведніка на Палессі належыць польскаму акадэміку В. Шаферу. Для гэтых мэтаў ён у 20-30-ыя гады ХХ стагоддзя прапанаваў найбуйнейшы ў Еўропе і выдатна захаваўся Альманскі балотны масіў, размешчаны ў міжрэччы Гарыні і Сцвігі. У той жа час польскі балотазнаўца С. Кульчынскі правёў даследаванні балот заходняй часткі Палесся і апублікаваў вынікі ў манаграфіі "Тарфянікі Палесся" ў 1939 г. Так да пачатку 40-х гадоў была падведзеная навуковая база для стварэння запаведніка.

У 1957/1958 гг. гэтая ідэя была ўспрынятая дырэктарам Цэнтральнага батанічнага саду АН БССР акадэмікам М. В. Смольскім, які даручыў супрацоўніку батанічнага саду, балотаведу, які займаўся праблемамі лясной меліярацыі, Л. П. Смаляку абгрунтаваць стварэнне балотнага запаведніка. Абгрунтаванне было выканана ў 1961 годзе.

Прыпяцкі дзяржаўны ландшафтна-гідралагічны запаведнік быў арганізаваны 3 чэрвеня 1969 г. (Пастанова Савета Міністраў БССР N200 ад 3.06.1969 года "Аб арганізацыі Прыпяцкага дзяржаўнага ландшафтна-гідралагічнага запаведніка») на плошчы 61,5 га ў складзе Міністэрства лясной гаспадаркі. Затым ён перападпарадкоўваўся Дзяржаўнаму камітэту па экалогіі БССР, Упраўленню справамі Савета Міністраў Беларусі.

У жніўні 1994 года запаведнік плошчай 65 050 га быў перададзены ў вядзенне Кіраўніцтва справамі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. У 1995 годзе пры запаведніку створана Эксперыментальная лесапаляўнiчая гаспадарка (ЭЛОХ) «Ляскавічы».

У 1996 годзе Прыпяцкі дзяржаўны ландшафтна-гідралагічны запаведнік быў рэарганізаваны ў Нацыянальны парк «Прыпяцкі». У 1998 годзе пачаў функцыянаваць музей прыроды.